چالش فارسی‌نویسی

بیایید فارسی بنویسیم

در سال‌هایی که گذشت، هر روز با یک فراخوان برای انجام یک چالش جدید روبه‌رو شدیم. از چاش آب یخ تا چالش مانکن و این روزها نیز چالش نهنگ آبی. من نیز می‌خواهم اساتید، دانشجویان، دانش‌آموختگان و پژوهشگران را به انجام یک چالش جدید فرا بخوانم: «چالش فارسی نویسی».

گزاف نیست اگر بگویم شمار بسیاری از پژوهشگران، دانشجویان و دانش‌آموختگان و اساتید، کمتر به فارسی‌نویسی می‌اندیشند. بدتر آن که می‌بینیم شماری بر استفاده از واژه‌های زبان‌های بیگانه (انگلیسی و فرانسه و عربی) پافشاری می‌کنند. این دسته، به کار بردن این گونه واژگان را در گفتار و نوشتار خویش نشانی بر باسوادی و روشن‌فکری می‌دانند. من در نشست‌های گوناگون بسیاری شرکت داشته‌ام (همانند دفاعیه از پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و رساله‌های دکترا). در شمار زیادی از این نشست‌ها، سخنران تنها در برخی موارد، برخی از فعل‌ها را به زبان فارسی می‌گفت. اما دیگر واژه‌هایش همگی انگلیسی بودند (آن هم با گویش نادرست). حتی در مواردی که به استفاده از واژگان فارسی گوشزد نموده‌ام، شماری بودند که می‌گفتند «واژگان تخصصی را نباید ترجمه کرد و باید به همان زبان اصلی بیان نمود».

من از این پس، در زمینه کاری خودم هرجا با واژه‌ای غیر از فارسی روبه‌رو شوم که برابر فارسی داشته باشد و یا بتوانم جایگزین فارسی مناسبی پیشنهاد دهم، در همین نوشته به آن اشاره خواهم نمود. از همه آنهایی که با من هم‌اندیشه هستند نیز می‌خواهم به این چالش بپیوندند. برای این کار کافیست واژه بیگانه و واژه جایگزین پیشنهادی خود را در اینجا بیاورند. پس بیایید فارسی بنویسیم!

یک پیشنهاد

در بیشتر موارد با یک جستجوی ساده در تارنمای ویکی‌پدیا، می‌توان جایگزین‌های مناسبی برای واژه‌های تخصصی بیگانه پیدا نمود.